Artysta malarz, krytyk artystyczny. W malarstwie reprezentował nurt realistyczny.  Do tej grupy należało w XIX wieku wielu polskich malarzy, w tym tacy artyści jak: Witold Pruszkowski, Juliusz Kossak, Józef Chełmoński, Julian Fałat, Leon Wyczółkowski, Wacław Szymanowski. Studiował w pracowniach  Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza, Simona Holl’osyego.

Urodził się 5 maja 1869 roku w Przyborowie w rodzinie Łasińskich, posiadaczy wielu dóbr ziemskich wchodzących w skład starostwa krzeczowskiego. Łasińscy byli właścicielami nie tylko Przyborowa ale także wsi Łęki i Rudy – Rysie. Posiadłości te nabył w 1834 roku Jakub Łasiński. Właśnie z tego rodu pochodzi Stanisław Łasiński – syn Jana Łasińskiego i Heleny z rodziny Dzielskich.

Stanisław Łasiński po ukończeniu szkoły średniej w 1882 roku rozpoczął studia w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Feliksa Szynalewskiego i Władysława Łuszczkiewicza. Studia ukończył w 1888 roku. Na szczególna uwagę zasługuje fakt, że jeszcze w trakcie studiów, w roku 1886 zdobył prestiżową II nagrodę za pracę konkursową „Z perspektywy”. Podobno kształcił się również u samego mistrza Matejki. Później wyjechał do Monachium, gdzie kontynuował studia pod kierunkiem Simona Holl’osyego. Monachium, obok Paryża należało wówczas do głównych centrów sztuki europejskiej. W Akademii Monachijskiej dominował nurt realistycznego malarstwa pejzażowego, rodzajowego i rodzajowo – batalistycznego. Było to malarstwo nastrojowe i sentymentalne. Prace artystyczne charakteryzowały się starannym wykończeniem obrazu, gładka fakturą i archeologicznym traktowaniem szczegółów.

Realiści tworzyli niewątpliwie awangardę sztuki malarskiej. Do tej grupy należało w XIX wieku wielu polskich malarzy, w tym tacy artyści jak: Witold Pruszkowski, Juliusz Kossak, Józef Chełmoński, Julian Fałat, Leon Wyczółkowski, Wacław Szymanowski.

Po powrocie do kraju Łasiński mieszkał na przemian we Lwowie i Przyborowie. Artysta zmarł 11 grudnia 1894 r. na gruźlicę i został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Szczepanowie. Z malarskiego i rysunkowego dorobku artysty, do dnia dzisiejszego zachowało się stosunkowo niewiele prac, głównie w zbiorach rodziny w Krakowie, Warszawie i Stanach Zjednoczonych oraz w Muzeum Okręgowym w Lesznie, Lwowskiej Galerii Obrazów i Muzeum im. S. Fischera w Bochni. Łasiński malował głównie sceny ludowe:

• „Kobieta przy kołysce” (1891 r. – Muzeum Okręgowe w Lesznie)
• „Lesznie wigilię św. Jana (Lwowska Galeria Obrazów)
• „W niedzielę na wsi”( ok. 1893 r.)
• „W chałupie”
• „Odpoczynek” (ok. 1891r.)
• „Nieszczęsna nowina” (ok. 1893 r.)

Malował także pejzaże:

• „Wiosna, Zima, Jesień”
• „Po deszczu”
• „W słońcu” (ok. 1892 r.)
• „Leśna polanka”
• „Krajobraz, Motyw ze Lwowa” (ok.1894r.)
• „Wnętrze lasu”
• „Żabia idylla”
• „Staw”

W jego dorobku można napotkać również sceny rodzajowe:

• „Czytanie baśni”( Lwowska Galeria Obrazów)
• „Babka”

Malował portrety członków rodziny Łasińskich: Mieczysława, Jana – ojca artysty, Edmunda, Karola, tegoż portret na łożu śmierci i autoportrety. Dwie jego rysunkowe prace znajdują się w zbiorach bocheńskiego muzeum. Są to ołówkowe portrety Edwarda Chmielarczyka ( 1888 rok ) i jego matki na łożu śmierci. Stanisław Łasiński wystawiał swe prace kilkakrotnie, w tym min. w Krakowie ( 1891, 1893, 1894 rok ), Lwowie ( 1893, 1894 rok ) i Poznaniu ( 1893 rok ). Stanisław Łasiński ceniony był również jako krytyk artystyczny, publikujący pod pseudonimem Jana Zawady recenzje z wystaw plastycznych w gazetach lwowskich i krakowskich.

Jego śmierć w wieku 25 lat przerwała niewątpliwie bardzo dobrze rozwijającą się karierę malarza artysty.

opracował Jan Kowal

Bibliografia:

1. Jerzy Wyczesany-„Stanisław Łasiński zapomniany malarz i krytyk z Przyborowa”
2. BIM Nr7(35) lipiec 1995 r.
3. Agnieszka Tru.ś-Bakalarz –„Od Hanusza do Kasprzyka Bocheńskie pracownie malarskie” Muzeum im. S. Fischera w Bochni, Bochnia 2006 r