Wtorek, 19 marca 2024 r. | imieniny: Józefa, Bogdana
BADOWSKI Wiktor Tadeusz (1902 - 1940) PDF Drukuj Email
Żołnierz Legionów Józefa Piłsudskiego, uczestnik Bitwy Warszawskiej 1920 roku. Za męstwo w wojnie polsko – bolszewickiej z rąk Marszałka Józefa Piłsudskiego odznaczony Krzyżem Walecznym na Polu Chwały oraz Orderem za udział w Wojnie 20 – lecia. Wykładowca Wyższej Szkoły Oficerskiej Artylerii Konnej w Toruniu. W trakcie oficerskiej kariery zawodowej w Wojsku Polskim służy w Wojskowej Szkole Łączności w Zegrzu, w garnizonach w Brześciu, Próżanie i Koszarce na Podlasiu. W 1935 roku przeniesiony do Brygady Korpusu Ochrony Pogranicza „Podole” w Czortkowie gdzie pełni funkcję Zastępcy Dowódcy Brygady. Po odejściu ze stanowiska Dowódcy Brygady Generała Stefana Grota Roweckiego zostaje Dowódcą Brygady KOP „Podole”. 17 września po wkroczeniu do Polski sowietów spieszy na pomoc polskim oddziałom walczącym z nawałą sowiecką pod Tarnopolem. Trafia do niewoli sowieckiej i obozu jenieckiego w Kozielsku. W kwietniu 1940 roku w lasach katyńskich k/Koziej Góry rozstrzelany przez NKWD na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKPB z 5 marca 1940 roku. 9 listopada 2007 roku, w trakcie uroczystości ku czci ofiar zbrodni katyńskiej „Katyń – Pamiętamy”, które miały miejsce na Placu Piłsudskiego w Warszawie decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 października 2007 roku awansowany na stopień Majora Wojska Polskiego.
Z Małżonką Heleną Badowską z domu Pichór. 

Kapitan Wiktor Tadeusz Badowski urodził się 20 lutego 1902 roku w Borzęcinie, jako  syn Stanisława i Katarzyny z domu Czuj. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej w Borzęcinie, szkołę średnią ukończył w Tarnowie, uczęszczając do Liceum im. Generała Józefa Bema.

 

Wychowany w duchu patriotyczno - niepodległościowym, wstąpił do ochotniczych formacji Legionów brygadiera Józefa Piłsudskiego, biorąc udział w walkach z bolszewikami i Ukraińcami. W końcowym okresie kampanii niepodległościowej, wojny polsko - bolszewickiej uczestniczył w Bitwie Warszawskiej 1920 roku na przedpolach Warszawy pod Radzyminem. Z rąk Marszałka Józef Piłsudskiego otrzymuje order za udział w wojnie 20-lecia oraz za męstwo Krzyż Walecznym Na Polu Chwały. Po zakończeniu wojny polsko - bolszewickiej w roku 1920/21 rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Po I roku studiów uniwersyteckich wstąpił do Wyższej Szkoły Oficerskiej Artylerii Konnej w Toruniu, a po jej ukończeniu zostaje wykładowcą tej uczelni. W kolejnych latach kariery wojskowej oficera Wojska Polskiego stacjonował w Wojskowej Szkole Łączności w Zegrzu, gdzie poznał młodą nauczycielkę (przyszłą żonę). 11 stycznia 1929 roku żeni się z Heleną Pichór - nauczycielką z Zegrza.

 

Kolejne lata służby wojskowej to garnizony wojskowe w Brześciu, Próżanie  i Koszarce na Podlasiu. W Brześciu 25 września 1931 roku urodził mu się, jak się  później okazało, jedyny  syn Jacek. W 1935 roku zostaje przeniesiony do Brygady Korpusu Ochrony Pogranicza „Podole" w Czortkowie na Podolu i tu pozostaje już do wybuchu II wojny światowej i wkroczenia wojsk sowieckich tj. do 17 września 1939 roku. W tym miejscu jako ciekawostkę należy wymienić , że rozpoczynając służbę wojskową w Czortkowie, spotyka swojego stryjecznego brata ułana Franciszka Badowskiego, który służył tutaj w latach 1925-1936 w stopniu wachmistrza w służbie weterynaryjnej brygady KOP „Podole". 

 

Rozwijając wątek rodzinny, należy dodać, że Kapitan Wiktor Tadeusz Badowski miał jeszcze dwóch braci rodzonego i stryjecznego, którzy również poświęcili się służbie Wojskowej w II RP, a mianowicie:

 

- brata rodzonego ułana Józefa Badowskiego, który w stopniu wachmistrza służył w Jaworowie, woj. lwowskie,

 

- brata stryjecznego ułana Józefa Badowskiego, który w stopniu rotmistrza służył najpierw w Dębicy, a następnie w Tarnowie.

 

Kapitan Wiktor Tadeusz Badowski początkowo w Czortkowie zajmował stanowisko Z-cy Dowódcy Brygady KOP-u. Po odejściu ze stanowiska D-cy Brygady Generała Stefana Grota Roweckiego, stanowisko to objął kpt. Badowski, na którym pozostał do 17 września 1939 roku. Z chwilą przekroczenia wschodnich granic II RP przez wojska sowieckie zgodnie z rozkazem i zaleceniami Naczelnego Wodza Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego polskie wojska z  terenów południowo-wschodnich miały się wycofywać przez Zaleszczyki do Rumunii. Kpt. Wiktor Tadeusz Badowski  przepojony duchem patriotyzmu, wyruszył jednak z oddziałem ochotników w stronę przeciwną spiesząc na pomoc polskim oddziałom walczącym z nawałą sowiecką pod Tarnopolem. Tutaj jednak po okrążeniu i zakleszczeniu polskich formacji wojskowych, wspólnie przez wojska niemieckie i sowieckie, dostał się do sowieckiej niewoli. Stąd trafił do sowieckiego obozu jenieckiego w Kozielsku. W kwietniu 1940 roku w kolejnych transportach śmierci został przewieziony do stacji kolejowej Gniezdowo, a następnie w lasy katyńskie k/Koziej Góry, gdzie wraz z innymi 11-toma tysiącami polskich oficerów i żołnierzy został w bestialski sposób zamordowany strzałem w tył głowy, przez sowieckich bandytów z NKWD. Z okresu jenieckiego w archiwach rodzinnych zachowały się 2 listy pisane przez Kpt.  Wiktora Tadeusza Badowskiego.

 

Po wkroczeniu na te tereny wojsk niemieckich odkryto mogiły pomordowanych i pod nadzorem Międzynarodowego Czerwonego Krzyża i przy udziale PCK, dokonano ekshumacji i opisu pomordowanych. Na liście tej znalazł się, również Kpt. W.T. Badowski. Lista ta w czasie okupacji niemieckiej została publicznie odczytana na krakowskim rynku.

 

W uznaniu patriotycznej postawy, w dniu 5 października 2007 roku Kapitan Wiktor Tadeusz Badowski pośmiertnie został awansowany do stopnia Majora przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, a awans ten został ogłoszony publicznie na Placu Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie w dniu 9 listopada 2007 roku.

 

Ta krótka biografia Majora Wiktora Tadeusza Badowskiego ukazuje nam patriotyzm z najwyższej półki. Gdy zaistniała potrzeba najpierw walczył o niepodległość, potem w obronie Ojczyzny, by w końcu oddać za nią dar najcenniejszy - własne życie.

 

Ziemia Borzęcka może być dumna, że wydała takich bohaterów, a mieszkańcy Borzęcina, że mieli takich Rodaków. Major Badowski zginął za Naszą Wspólną Sprawę, za Wolną i Niepodległą Polskę z rąk sowieckich oprawców - cześć Jego pamięci.

                                                                                                       opracowali

wnuczki: Alicja Wójcik-Badowska

i Lidia Badowska,

bratanek Ryszard Badowski

Share/Save/Bookmark
 
© 2011 Oficjalny Portal Gminy Borzęcin
designed by Mariusz Zawistowicz, Coded by Rafał Bakalarz

Zgodnie z Art.173 ust.4, pkt.3 informujemy, iż w celu optymalizacji treści dostępnych w naszym portalu, dostosowania ich do indywidualnych potrzeb każdego użytkownika, jak również dla celów statystycznych korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszych serwisów internetowych, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies.
polityka cookies.

Akceptuje cookies na tej stronie.

EU Cookie Directive Module Information